An Immeasurable Melody

An Immeasurable Melody

Wait for    me
WeighIT  for Me WeighIT  for Me
Wait       for me.
WAIT FOR           Me.

  From where we stood
It had fallen upside down.
How long     had        we     been falling?

Dispossessed nomads.
 that yearned no possession in the first place.
Ain’t that     a   trip?

A sovereign embodiment turned separatist by design of the state and its               affairs

All those names we could call upon, our very own people’s names. G o n e.
There were traces,
but no evidence.
Word was that they’d pick us up, charge us three times, each with a different name and then
torture,        extort,      mutilate         and          burn the body.
Fake Encounters of the Third Kind. A state sanctioned  plan to massacre the mystics now that they
had mobilized.
Municipal garbage trucks and dead-end river beds all stunk the same,
In an attempt to hide all evidence, bodies tend to rot differently, they seem to know when they’ve
been made part  of s o m e  unnatural cycle.
The vultures and hoes whose appetite knew no limit had even reached beyond their own
metabolic grievances. Police reports have a funny way of leaving out such details as “the
cremations had run out of wood to burn the dead.”

However the disorder of cultural amnesia is not something Mother nature suffers from,
nor does she forget,
Neither          do         her       *students.

*Sikhs (/siːk/ or /sɪk/; Punjabi: ਸਿੱਖ, sikkh, [sɪkkʰ]) are people associated with Sikhi, a monotheistic religion that
originated in the 15th century in the Punjab region of the Indian subcontinent, based on the revelation of 
Guru Nanak.^[30] The term Sikh has its origin in the word śiṣya (शिष्य), meaning 'disciple' or 'student'

Nor is she the type to take orders from any mere mortal man,
and she wasn’t going to start now,
Neither          are         her       *students.

*Sikhs (/siːk/ or /sɪk/; Punjabi: ਸਿੱਖ, sikkh, [sɪkkʰ]) are people associated with Sikhi, a monotheistic religion that
originated in the 15th century in the Punjab region of the Indian subcontinent, based on the revelation of 
Guru Nanak.^[30] The term Sikh has its origin in the word śiṣya (शिष्य), meaning 'disciple' or 'student'

we wrote to her,
about her,
through her.

Sri Guru Gobind Singh Ji evidenced this in his writing.
  Not only our Mamta (maternal love)
Not only our Namta (humility)
Not only our Kavita (poetry)
Our primal humanity, our inner most Raag (melody)
so treasured in the Granth.
A R h y t h m born universal of the P  a  n  t   h.
A conduction that we know took place only when SHE caressed us.

…Touched      Us.        Our swords grew as an accompaniment      to        her    glance.
A master class in choreography, all her sons & daughters, children of the drumline.

In sensing how senseless a pursuit of any one single answer may    Be,
let us not waste our dance together with such questions as we move closer
to    the        inexhaustible  mystery that  is  We.

Our intellects sharpened by her. AGAIN

N  O   W.

Undoing the false translations that we find all around us these days, these clerics knew
nothing of the  original   love---------------letters  we penned  to ourselves
We are here,  N  O  W  reading those letters ALOUD…
by way of sculpture,    form ,    laughter  and  study.
A         Song,
A         Chant,
A         Melody,
An   Immeasurable  Melody.

Wait   for   me.

Wait for me.

Please.

Please.

Wait for me    and  I’ll wait for  YOU.

ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ।
ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਸਦਾ ਨਾਪ ਕਰ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਸਦਾ ਨਾਪ ਕਰ।
ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ।
ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ। ਜਿਥੋਂ ਅਸੀਂ ਖਲੋਤੇ ਸਾਂ
ਇਹ ਸਿਰ ਭਾਰ ਡਿੱਗੀ
ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਡਿਗਦੇ ਰਹੇ
ਅਸੀਂ ਬੇਦਖ਼ਲ ਟਪਰੀ ਵਾਸ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਦੀ ਆਪਣੇ ਲਈ ਲੋਚਿਆ ਕੁਝ ਨਾ।
ਕੇਹਾ ਸਫਰ ਸੀ ਇਹ?
ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਨਿਜ਼ਾਮ ਨੂੰ ਵੱਖਵਾਦੀ ਬਣਾਇਆ ਹਕੂਮਤ ਦੇ ਢੰਗਾਂ ਨੇ
ਉਹ ਸਭ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਪੁਕਾਰਦੇ ਸਾਂ, ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ, ਚਲੇ ਗਏ।
ਚਿੰਨ੍ਹ ਤਾਂ ਛੱਡ ਗਏ, ਪਰ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ।
ਖ਼ਬਰ ਸੀ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰਕੇ ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਪਰਚੇ ਕੱਟਦੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਹੋਰ ਨਾਂ ਲਾ ਕੇ, ਫੇਰ
ਤਸੀਹੇ, ਜਬਰੀ ਵਸੂਲੀਆਂ, ਵੱਢ ਟੁੱਕ ਕੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਜਾਲਦੇ।
ਅਤਿ ਦਰਜੇ ਦੇ ਝੂਠੇ ਪੁਲਿਸ ਮੁਕਾਬਲੇ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਮਸਕੀਨੀ ਦੀ ਕਤਲੇਆਮ ਦੀ, ਦਿੱਤੀ ਚਲਾ।
ਨਗਰ ਪਾਲਿਕਾ ਦੇ ਕੂੜੇ ਵਾਲੇ ਟਰੱਕਾਂ ਤੇ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸੜਿਆਂਦ ਸੀ ਉਹੀ।
ਸ਼ਾਇਦ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਗੈਰ ਕੁਦਰਤੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖੁਰਾ ਖੋਜ ਮਿਟਾਉਣ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਵੇਂ ਸੜਨਾ ਹੈ, ਗਲਣਾ ਹੈ।
ਟੋਏ ਵਰਗੇ ਢਿੱਡਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਗਿਲਝਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਤ੍ਰਿਪਤੀ, ਦੁਖ ਤੋਂ ਪਰੇ।
ਮਜ਼ਾਕ ਭਰੀਆਂ ਪੁਲਿਸ ਰਪਟਾਂ ਕਿੰਝ ਦੱਸਦੀਆਂ ਕਿ ਲਾਸ਼ਾਂ ਫੂਕਣ ਵਾਲੀ ਲੱਕੜ ਮੁੱਕ ਗਈ।
ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਵਿਚਲੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣ ਦਾ ਰੋਗ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਉਹ ਹੈ ਭੁੱਲਦੀ।
ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਭੁੱਲਣ ਉਸਦੇ ਲਾਲ।
ਨਾਂ ਹੀ ਹੈ ਇਹ ਮਹਿਕੂਮ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਨਾਸਵਾਨ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ, ਨਾਂ ਹੀ ਇਸ ਪਾਉਣੀ ਹੈ ਪਿਰਤ ਨਵੀਂ,
ਨਾਂ ਹੀ ਪਿਰਤ ਨਵੀਂ ਪਾਉਣਗੇ ਇਸਦੇ ਲਾਲ।
ਅਸਾਂ ਪੱਤਰ ਲਿਖਿਆ ਉਸਨੂੰ
ਉਸ ਬਾਰੇ
ਉਸ ਦੇ ਰਾਹੀਂ।
ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇਖੀ ਇਹ ਲਿਖਣ ਦੀ ਘਟਨਾ।
ਕੇਵਲ ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਕੇਵਲ ਸਾਡੀ ਨਿਮਰਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਕੇਵਲ ਸਾਡੀ ਕਵਿਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਸਾਡੀ ਮੁੱਢ ਕਦੀਮੀ ਮਾਨਵਤਾ, ਸਾਡਾ ਅੰਦਰਲਾ ਡੂੰਘਾ ਰਾਗ,
ਨਿਧਾਨ ਹੈ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੰਥ।
ਇੱਕ ਸੁਰ ਪਰਗਟ ਪਈ ਬਣ ਪੰਥ।
ਇਹ ਹੋਇਆ ਤਦ ਜਦ ਇਸ ਮਾਂ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸਾਡੀ ਦੇਖ ਭਾਲ,
ਸਾਨੂੰ ਛੁਹਿਆ, ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਉਸਦੀ ਨੇ ਕੀਤੀਆਂ ਸਾਡੀਆਂ ਤੇਗਾਂ ਸੁਰਜੀਤ।
ਇਸ ਮਹਾ ਨਾਚ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਧੀਆਂ ਤੇ ਪੁੱਤ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ ਨਗਾਰੇ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ।
ਇਹ ਸਮਝਦਿਆਂ ਕਿ ਬੇ ਸਮਝੀ ਹੈ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਉੱਤਰ ਦੀ ਭਾਲ,
ਆਓ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਬਿਰਥਾ ਗਵਾਈਏ ਆਪਣਾ ਇਹ ਜੀਵਨ ਨਾਚ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਸੀਂ
ਆਪਣੇ ਡੂੰਘੇ ਨਾ ਮੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਸਵੈ ਰਾਜ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਕੋਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ,
ਉਸਨੇ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ
ਹੁਣੇ ਹੀ।
ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਦੁਆਲੇ ਪਏ ਦੇ ਗਲਤ ਤਰਜਮੇ ਨਕਾਰਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣੀ ਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਕੀਤੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਧ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਾਡੇ ਪਹਿਲੇ ਤੇ ਮੂਲ ਪ੍ਰੇਮ ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਕਲਮਬੰਦ ਕੀਤੇ ਸਨ।
ਅਸੀਂ ਇਥੇ ਹਾਂ, ਹੁਣ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਉਹ ਪੱਤਰ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ,
ਬੁਤਾਂ ਰਾਹੀਂ, ਸ਼ਕਲ, ਹਾਸੇ ਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਰਾਹੀਂ,
ਇੱਕ ਗੀਤ,
ਇੱਕ ਹੇਕ,
ਇੱਕ ਰਟ,
ਇੱਕ ਮਧੁਰਤਾ,
ਇਹ ਨਾ ਮਾਪੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਮਧੁਰਤਾ
ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ,
ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ।
ਕਰੋ ਕਿਰਪਾ,
ਕਰੋ ਕਿਰਪਾ।
ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਾਂਗਾ।